insan bi bakar

İNSAN BİR BAKAR


Kars'ta bir yerel TV halkın arasına karışarak gündelik hayata dair röportajlar yapıyor. Muhabir, yaşlı bir amcaya mikrofon tutup soruyor;

- Nasılsın dayı, eyi misen?
- Şükür oğul, canı taşirem, eyiyem, coh eyiyem.

- Halin, keyfin, sağlığın da eyi midir?
- Eyidir, he, coh eyidir.

- Şehirden, hizmetlerden memnun musun?
- Nası söz!

- Validen, kaymakamdan, belediye başkanından?
- Hiç eyle olur? Bizim ağzımız dövlete ne diyebilir.

- Yani memnunsun.
- Allah dövlete millete, kaymakam bege, bölediye başganımıza zeval vermesin.

- Memnunsun?
- Dövletimiz, kaymakamımız, başganımız, şanlı ordumuz başımızdadır, her ne olursa bir fiil o dakika yanımızdadır. Ben vatanıma nası serzeniş ederem? Amma, benim derdim başkadır.

- Allahına gurban dayı, söyle nedir?
- Doksan sene önce buraya Ruslar girdi ya?

- He girdi.
- Hani bu belediye binalarını, okulları, çeşmeleri, istasyonu, yolları, kaldırımları Ruslar yaptılar ya?

- Rus işgalinde yapıldı değil mi dayı?
- He.

- Hec benim dövletime, milletime sözüm olur mu? Ben aha bu Rusların ... Doksan sene önce bu kaldırımları, caddeleri yapıp gittiler, bir gün olsun bi kere Kars'a gidek, yollar bozuldu mu, kanallar tıkandı mı demediler, insan bi gelir de bakar buralara, hec beyle olur?!